نماي اين امامزاده از بيرون دايره‌اي شکل و از داخل هشت ضلعي و داراي دو در ورودي است که يکي به سمت جنوب و ديگري به سمت غرب باز مي شود.
مصالح به کار رفته در بناي مامزاده سنگ و ملات گل بوده که نماي بيروني و دروني آن با گچ اندود شده است.
سقف امامزاده فاقد سازه سنگ، گچ، آجر و غيره بوده و تنها با خرپاي چوبي که روي آن با حلب پوشانده شده و از دور به رنگ سياه جلوه مي‌نمايد، است.
اين بنا فاقد ارزش هنري بوده اما به نظر مي رسد قدمت آن به اواخر دوره قاجار تعلق داشته باشد.
با توجه به نمونه سفال‌هاي اندکي که در اطراف اين بنا يافت شده ، به نظر مي رسد قدمت آن حداقل به دوره صفويه برسد.
در مورد شجره نامه امامزاده اسماعيل در بين اهالي اتفاق نظر وجود ندارد./118
انتهای پیام/
